In vergelijk met onze vorige wedstrijd, kwam de formatie van ons team maar moeilijk op gang. Vrijdagmiddag werd uiteindelijk door Paul een voorstel gedaan. Als snel bleek dat wij niet compleet zouden zijn. Nico had aangegeven aan een welverdiende vakantie toe te zijn, terwijl Stefan ’s middags zich bij zijn werkgever zou moeten melden. Achter de schermen werd hard gewerkt om een plaatsvervanger te vinden, maar gebleken is dat de animo niet erg groot is om op zaterdag de kleuren van DWT te verdedigen.
Uiteindelijk bleek dat Stefan zijn werkzaamheden kon laten voor wat het was en waren wij in staat om met acht man, tegen het reeds tot kampioen gekroonde tweede team van Paul Keres aan te treden. Officieus waren wij al gedegradeerd en slechts één verliespunt zou dit tot een officieel moment maken. Wij allen waren ons bewust dat wij met een nulletje of acht zouden moeten winnen en dan nog……. Enfin, zo ver kwam het niet.
Dragan, op eigen verzoek op bord: 1, tekende al snel het eerste verliespunt aan omdat een tussenschaakje over het hoofd werd gezien. Het feit dat wij hierdoor officieel gedegradeerd waren, werd ons zachtjes ingewreven door onze gasten uit Utrecht.
Dennis op bord 6 kon het ook niet bolwerken tegen een tegenstander met een hogere rating. Gemiddeld heeft PK2 een rating van 2073 tegenover DWT2 met 1940. Ikzelf had op bord 7 een tegenstander met 150 elo-punten meer, maar na Pc3 beantwoord te hebben met b5 dook mijn tegenstander in zijn denktank om vervolgens niet het juiste antwoord te vinden voor een winstpoging, met een plusremise als resultaat. Langs de overige borden lopend bleek dat de vooruitzichten op een gehele overwinning naar het rijk der fabelen verwezen kon worden. De enige die een goede stelling (met of zonder hulp van zijn tegenstander) op het bord had verkregen was Arjan op bord 3. Deze wist de complicaties op te voeren met een klinkende overwinning als resultaat.
Wim op bord 5 liep de gehele middag achter de feiten aan. Uiteindelijk wist hij het tij te keren waardoor de stand gelijkgetrokken werd en vervolgens de vrede getekend.
Stefan op bord 8, zijn enthousiasme ten spijt, had een tegenstander met bijna 200 elo-punten meer en moest wederom een verliespunt incasseren. Hetzelfde resultaat viel Peter op bord 2 ten deel. Ondanks verwoede pogingen werd ook hij gedwongen zijn vlag te strijken. Het verweer van Peter “als ik Pc3 eerst had gespeeld om vervolgens dan pas op f5 te slaan” bleek steekhoudend. Maar ja, dat eeuwige “als ik, dan..”
Nog één partij te gaan en het seizoen was ten einde. Paul op bord 4 bleek over een ijzersterke verdediging te beschikken en zijn tegenstander berustte in de late uurtjes.
Eindresultaat 2½ – 5½ verlies. Een seizoen om snel te vergeten. Voor mij rest alleen de eer van topscorer van DWT2 met 4 uit 7, waarbij opgemerkt kan worden dat ik al mijn partijen met zwart gespeeld heb.
Rest mij u allen een goede vakantie toe te wensen!
Berend van Maassen