Amai, da wa nie zo plezant, eei. (DWT – HWP Sas van Gent)

“A journey of a thousand miles begins with the finding of a driver” Anonymous, 2017
We mogen dan wel gedegradeerd zijn, onze speellocaties zijn nog steeds uiterst uniek. Na voorheen al eens plekken als Groesbeek (2x), Roosendaal, Arnhem (56x) en Voerentaal (!!) te hebben bezichtigd, mochten we ditmaal naar Sas van Gent. Officieel zitten we in de West-Nederland poule, en ja, technisch gezien ligt dit pittoreske dorpske inderdaad in het westen, en ja, het ligt ook nog net in Nederland. Zeeuws Vlaanderen om precies te zijn, zo’n 15km onder Terneuzen tegen de Belgische grens aan. We waren 800 meter verwijderd van die grens om precies te zijn. Het kan niet altijd mee zitten. Laten we maar gewoon hopen dat we volgend jaar in ieder geval niet in een poule Noord-Holland en de Caribische Eilanden zitten, want dat gaat echt enorme logistieke problemen opleveren bij het vinden van chauffeurs.
Nu is het natuurlijk flauw om continu te blijven zeuren over reisafstanden enzo, maar aangezien de rest van onze wedstrijden redelijk dichtbij liggen, ga ik ditmaal helemaal los. Zo blijkt het met het OV vanaf Beverwijk ongeveer 5 uur te duren om er te komen. Ter vergelijking: in diezelfde tijd had u ook in Voerendaal kunnen komen, maar zelfs Ameland, Parijs en Frankfurt zijn dan bereikbaar. Ook kunt u al een heel eind in de richting van Newcastle zijn. De conclusie is dat die Zeeuwse buurtbussen blijkbaar gewoon niet zo vlot zijn.
BP en Erik konden er niet bij zijn, wat betekende dat we twee invallers mochten verwelkomen in het team. Geluk bij een ongeluk was dat dit betekende dat we daardoor twee chauffeurs hadden: Hans en Cor M. wilden naast schaken ook ons helpen met rijden: heren, hiervoor bedankt, we staan voor eeuwig bij jullie in het krijt. De reis verliep vrijwel probleemloos volgens plan. Alleen sterspeler met bedenkelijke hoeveelheid talent Cas van Gent had zichzelf ietwat overschat in het inschatten van de wekker. Met onze twee auto’s dwars door België heen gereden, kwamen we tamelijk uitzonderlijk vroeg aan. Nog een half uurtje mentale voorbereiden en we konden beginnen!
Dat psychologische intimidatie ook in het schaken een hardnekkig fenomeen is, bleek weer eens bij aanvang van de wedstrijd: er werd nadrukkelijk aangekondigd dat er een talentvol talentje bij onze wedstrijd meedeed. Ingevlogen vanuit België. Gelukkig blijkt ons team te beschikken over precies 8 talentvolle spelers; we wilden dit nog aankondigen, maar helaas kwamen we er niet tussen. Niet veel later gingen de klokken van start en schoten de pionnen (en wellicht hier en daar een paard) uit de startblokken.
Gemak dient de mens, dus laat ik maar simpelweg de borden afgaan:
Op 8 zat ons talent Cor. Vrij geruisloos (voor zover ik kon zien) kwam zijn tegenstander beter te staan. Cor kwam een kwaliteit achter. Het grootste probleem hierbij was dat de tegenstander nog één vrije pion over had op de andere kant van het bord, die samen met de toren kon promoveren. Lang standgehouden, maar uiteindelijk toch het hoofd moeten buigen.
Ons talent Hans zat op bord 7. We hebben al vaker een beroep gedaan op Hans als invaller en schaaktechnisch gezien gaat dit hem vaak prima af. Meer dan eens snoept hij wel eens een puntje mee. Ditmaal had hij voor de tijdcontrole remise bereikt. De hoedanigheid hiervan is mij helaas ontgaan, maar uit het gebrek aan spectaculaire analyses bij de Chinees achteraf denk ik dat dit redelijk tam verlopen is.
Op bord 6 bevond zich mijne talentheid zelve. Volgensmij kwam ik fijn uit de opening, en toen ineens bleek m’n c6 pion bijzonder gevoelig te zijn voor Ta6 aanvallen. Ik heb er meer tijd in gestoken dan een gemiddelde Nederlandse regeringsformatie, vooral varianten bekijkende waarbij ik die toren zou insluiten, maar ik zag het niet en moest op heel eigenaardige manieren verdedigen. Tijdens het eindspel heb ik alles geprobeerd om mijn tegenstander in verscheidene valstrikken te lokken, maar op vrij nonchalante wijze ontliep hij alles, waardoor het er eigenlijk op neer kwam dat ik nogal troosteloos/gênant met stukken heen en weer schoof.
Talent Richard mocht plaatsnemen op bord 5. Door de gunstige meubilaire configuratie kon ik zijn partij goed gadeslaan. In de opening was hij oppermachtig en moest hij vervolgens bedenken hoe zijn positionele overmacht om te zetten naar een puntje. Dit begon met een kwaliteit winnen, hoewel de tegenstander een gevaarlijk loperpaar overhield. Nauwkeurigheid was vereist, maar dit bleek bij Richard wel goed te gaan, want de zwarte koning moest het tegen 2 torens ontgelden.
Misschien wel onze talentvolste speler in ons midden, Thomas, bevond zich op bord 4. In een alapin siciliaan hield hij z’n paarden zo lang mogelijk op het bord. Opmerkelijk was de stelling waarin paarden zich op d4, e4, d5 en e5 bevonden. Steeds actiever kwam Thomas te staan en de zetten die de tegenstander moest doen werden steeds passiever, totdat een matdreiging de partij besliste.
Ons nieuwste talent Cas was achter het 3e bord te vinden. In een Hollandse opening had hij een ruimtevoordeel op de damevleugel, en de tegenstander daarmee op de koningsvleugel. De spanning werd opgebouwd, een leuk ogende combinatie van Cas om loperwinst te dreigen bleek minder goed dan het leek, en toen vond er een enorme slachtpartij plaats. De stukken die dit overleefden mochten meemaken hoe Cas een slechter eindspel inging, maar tot de laatste pion hield Cas stand en hij behaalde een zwaarbevochten remise.
Ons oertalent Jimmy speelde op bord 2. In een Hollandspartij bewoog zich een loper van c8-d7-e8 naar (vermoedelijk, voor zover ik heb gezien) h5. Dit bleek spontaan remise op te leveren, want lang was Jimmy niet bezig.
Het laatste talent in ons team was Rick op bord 1. Hij kwam in een ongelofelijk slecht paard-eindspel terecht. Op z’n tandvlees moest hij vechten om het hoofd boven water te houden. De tegenstander miste hierbij nog een goede winstkans. Uiteindelijk bleek Rick net op tijd alle vijandige pionnen op te kunnen ruimen, terwijl zijn pionnen nog net het paard en de koning in bedwang konden houden. (Z’n eigen paard was inmiddels reeds gesneuveld.) Door het oog van de naald nog een halfje.
En dat brengt de eindstand dan op… ja… wacht even… hmmm…
4-4 !!
Eerlijk gezegd zag ik het behoorlijk somber in na een tijdje, dus dan was dit eigenlijk nog wel een meevaller. Maar aan de andere kant was het ratingaspect wel in ons voordeel. Dus misschien toch wel een verloren matchpunt. Ik laat de conclusie aan u over. Tot volgende keer 4 november thuis tegen DD uit het wonderschone Den Haag.
Houdoe!
PS: Door teamverschuivingen blijken er nu maar liefst twee verslaggevers te zijn in het eerste team, terwijl de voorraad in het tweede team iets uitgedund is. Zoals het er nu naar uitziet, zal ik u ook dit jaar weer verblijden/betreuren met schrijfsels over de belevingen van ons vlaggenschip. Het is mij een ware eer.
PPS: Misschien is het u al opgevallen, maar er heerst in dit verslag een gebrek aan een overschot aan karakteriserende doch didactische schaakdiagrammen. Dit heeft verschillende redenen. Voor 99% komt dit door mijn luiheid, maar ook de vervelende situatie die zich heeft afgespeeld rondom onze website heeft tot gevolg dat ik nog maar even moet kijken hoe ik dingen erop zet. Aan diagrammen wil ik me nog even niet wagen. Hopelijk volgende keer beter!
PPPS: De oude website is wellicht niet meer, maar op mijn computer heb ik nog een enorm archief van al mijn verslagen van de afgelopen jaren. Dus dit is in ieder geval niet verloren gegaan.